No nie wierzę; ten idiota znalazł nas tak szybko! Może faktycznie pierwsze dziecko w rodzinie miało największy iloraz inteligencji.. hm.. ale ja się nie dam.
- Spadamy! - pisnęłam do Willa i pociągnęłam go za rękę w pierwszą, lepszą uliczkę - Ta owłosiona na nogach menda nie ma prawa przerywać naszej randki! - chłopak wyglądał, jakby chciał coś powiedzieć, ale nie usłyszałam od niego żadnego słowa sprzeciwu.
Biegliśmy jakiś czas gdy nagle wpadliśmy na jakiegoś dużego pana z wymalowaną twarzą.
- Przepraszam. - uśmiechnęłam się słodko.
- Hej! - krzyknął i wlepił przekrwawione oczy w Williama - Ja cię znam!
- Hmm? - wymruczał zdziwiony - Nie kojarzę. Wybaczy pan; straciłem pamięć w wyniku starcia z jakimś clownem. Nie mam pojęcia kim pan.. - facet chwycił nas oboje za ręce i pociągnął w swoją stronę, po czym chwycił nas pod pachą. Te jego pulchne łapy nie miały prawa dotykać moich walorów! Nikt nie ma prawa! No, chyba że Willuś, ale to zupełnie inna historia.
- Co ty wyprawiasz!? - zaczęłam się szarpać, w żaden sposób nie mogłam się teraz obronić - Puść nas!
<William?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz