Przez całą noc tuliłem się do Phantom'a jak do zabawki. Nie obudziłem się ani razu i było mi cieplutko. Cieszyłem się, że mam kogoś takiego jak Phantom bo nie czułem się już samotny, miałem z kim pogadać, z kim się pośmiać i do kogo przytulić. To naprawdę miłe uczucie mieć kogoś dzięki komu świat staje się lepszy, nawet jeśli "kocham" wszystkich ludzi.
Otworzyłem rano oczy i ziewnąłem cicho. Chłopak nadal słodko spał i wyglądał bardzo miło, nie tak jak zwykle gdy się na mnie drze. Podniosłem powoli kołdrę i gdy ujrzałem, że Phantom nadal śpi nago to uśmiechnąłem się szeroko, to było silniejsze ode mnie.
Wygramoliłem się z łóżka, powtórnie przykrywając śpiącego i poszedłem do kuchni by zrobić śniadanie. Nie byłem zbyt dobry w gotowaniu, ale sądzę, że te tosty i herbata które zrobiłem wyszły całkiem nieźle. Położyłem to wszystko na tacce i wróciłem do sypialni. Postawiłem wszystko na szafce nocnej i nachyliłem się nad słodko śpiącym chłopakiem. Pocałowałem go delikatnie w usta by się obudził i uśmiechnąłem się miło.
- Wstawaj Phan, śniadanko czeka~...
[Phantom~?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz