- Phan, broń mnie! - William, jakby znowu miał mieć 7 lat, po prostu schował się za mną - Broń...!
- Will... jesteś już dorosłym mężczyzną.. - spojrzałem na niego, ale blady byłem jak ściana i cały się trząsłem. - Myślę, że powinieneś stawić czoła grozie dzieciństwa...
- Bzdura, mówisz tak tylko dlatego, że to ty chcesz się schować! - rzekł przerażony William i objął moją talię.
- Masz rację - przyznałem - W nogi! - złapałem go za rękaw i pobiegłem w przypadkowy korytarz.
- Gdzie idziecie....? - ojciec Williama, upiór wyjątkowo szpetny, z wymiętym łachmanem fartucha i czarnymi oczami zaczął biec za nami - Wracaj Williamie! Bo będzie kara i nie zobaczysz się z mamą!
- Nie słuchaj! - rzuciłem - Trzymaj mocno ten notes i zastanów się: gdzie możemy uciec?
- Przymierzalnia..? - rzekł niepewnie drżącym głosem - Tam przebierają się lekarze w kilty. Może nas nie zauważy... - przyśpieszył i pociągnął mnie we właściwą stronę.
<William?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz