Odwróciłem się w stronę drzwi i ujrzałem nieusatysfakcjonowany życiem wyraz twarzy Williama. No cóż, nic na to nie mogłem poradzić. Będzie się na mnie boczył jeszcze bardzo długi czas, jednak miałem nadzieję, że w końcu to się wyprostuje. Nie po to ryzykuję życiem, aby ocalić nasz związek, żeby ten mi tu marudził. W dodatku ubzdurał sobie, że musi przebrać się za kobietę.
- Pomożesz mi..? - spytał William kładąc ubrania na kanapie. Gdzieś tam mignęło mi kilka sukienek. I co my potem z nimi zrobimy, co? - Trzeba to wszystko upchać do walizek. - westchnąłem i zabrałem się na pakowanie - Zdobyłem też namiary na mieszkanie.
- Co? - spytałem unosząc głowę - To ja miałem to zrobić.
- Podejrzewałem, że nie będzie ci się chciało ruszyć dupy.. - westchnął przeciągle - Więc raczyłem to zrobić za ciebie.
- Obawiam się, że tym razem ruszyłem dupę i znalazłem lokal do wynajęcia.. - podetknąłem mu pod nos poranną prasę, którą zawsze zwykłem czytać - ..gazety to dobry wynalazek.
<William?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz