Wściekłem się. Nie mogłem uwierzyć w to co słyszę! Do tego on to mówił z takim spokojem! Nikomu już nie mogę ufać, nawet własnemu chłopakowi.
- To ja zabije ciebie jak się zdecydować nie możesz.- warknąłem, złapałem jakiś znicz i rzuciłem nim w niego. Pięknie rozbił się na tysiąc kawałków.
- William opamiętaj się, chcę porozmawiać kulturalne!
- Powiedział ze spokojem w głosie.- syknąłem.- Tobie jako jedynemu zaufałem!
- Zrozum że będą chcieli nas zabić.
- W dupie to mam! Jakbyś mnie kochał to byś mi to normalnie powiedział! Na wszystko jest jakaś rada!- starłem łzy.
- No jest na pewno jedna, zabić cię.
- A idź się pierdol.- warknąłem i znów go kopnąłem tym razem w krocze. Skulił się i jęknął głośno. Chwilę popatrzyłem na niego po czym usiadłem na grobie rodziców. Otarłem łzy i rzuciłem mu nóż pod dłonie.
- Decyzja należy do ciebie. Nic mnie już nie obchodzi.- położyłem się na płycie nagrobnej.- Możesz mnie zabić, możesz zostawić, możesz torturiwać, możesz zostać...
[Phantom?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz