Było zimno, a moje kimono zaczynało być wilgotne, dobrze że chociaż zmieniłem swoje obuwie bo inaczej odmroziłbym sobie palce. Poprawiłem sobie szalik, plecak i znów ruszyłem dalej. Skrzypienie śniegu uderzało o moje uszy co bardzo uspokajało.
Uśmiechnąłem się lekko i moją twarz pomuskał chłodny wiatr, na szczęście nie padał śnieg.
Mimo że nie widziałem w ogóle drogi to potrafiłem ją sobie wyobrazić. Czasem muskałem opuszkami palców korę drzew lub wyciągałem dłoń przed siebie by sprawdzić czy nie zboczyłem z głównej ścieżki. Słońce pewnie było za chmurami bo nie drażniło mi oczu i nie musiałem założyć okularów.
Wsunąłem ręce do rękawów swojego kimona by aż tak nie zmarzły i cierpliwie szedłem dalej. Lubiłem podróżować. Nie widziałem nic ale dużo słyszałem i czułem, a to jest lepsze niż obraz.
Wtedy usłyszałem przed sobą śnieg który sygnalizował że ktoś po nim kroczy. Przeniosłem tam wzrok mimo że kompletnie nic nie widziałem. Ten ktoś idzie prosto na mnie, tylko nie wiem jak daleko jest.
Ten ktoś trochę zmienił kierunek co znaczyło że chce mnie wyminąć, uśmiechnąłem się lekko i nie przerywałem marszu.
Kroki się zbliżały i w pewnym momencie, gdy osoba była blisko mnie to zderzyliśmy się ramionami.
- Bardzo przepraszam, zamyśliłem się.- dotknąłem delikatnego ramienia.- Nic ci nie jest?- starałem się mieć skierowany wzrok na oczy osoby ale nie wiedziałem czy jest wysoka i pewnie patrzyłem się na drzewo za osobą.
[Ktoś?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz