Byłem bardzo zmarznięty i zdziwiony że Yassel pobiegła za mną i mnie przeprosiła. Czułem że jest szczera, jeśli tylko w połowie to i tak była w tym kropla prawdy. Może ta dziewczyna umie jednak zachować swój honor?
- Przyjmuję przeprosiny.- uśmiechnąłem się.- Jeśli chcesz to możemy zacząć od nowa.- wyciągnąłem do niej rękę.- Jestem Tsugaru.
- Yassel.- zaśmiała się i podała mi swoją delikatną aczkolwiek opatuloną w rękawiczkę dłoń.- Nie jest ci zimno?
- Tylko trochę, przyzwyczaiłem się.
Słyszałem skrzypienie śniegu i poczułem jak ktoś oplata mi coś wokół szyi. Wzdrygnąłem się ale zaraz usłyszałem perłowy, spokojny głos Yassel.
- Nie bój się, to tulko szalik.
Był miękki, długi i bardzo ładnie pachniał.
- Jakiego jest koloru?
- Białego.- złapała mnie za rękę i piciągnęła mnie za sobą.- Chodź do domu spać.
Uśmiechnąłem się, wtuliłem nos w puchaty szalik i uśmiechnąłem się zamykając oczy.
- Lubię jak jesteś taka miła... To do ciebie pasuje.
[Yassel?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz