Piątkowe popołudnie, koniec lekcji.
Co tu zrobić?- mówię w myślach- Imprezy odpadają, kino również..
Ostatnią opcją zostaje biblioteka, czyli kolejna strata czasu.
Wolnym krokiem wybrałam się do pobliskiej biblioteki, bywam tam niemalże codziennie..
Do domu nie mam ochoty się wracać, zawsze czuje się tam obco i wiecznie odczuwam czyiś wzrok na sobie. Oczywiście kocha babcię całym sercem, to ona nauczyła mnie co to jest rodzicielska miłość.
Nałożyłam słuchawki i wciągnęła ciepłe powietrze do płuc, włączyłam jeden ze swoich ulubionych zespołów i weszłam po schodach prowadzących do biblioteki.
Przywitał mnie dźwięk małego dzwoneczka i zapach książek.
Bibliotekarka z uśmiechem powitała mnie i schowała się za regał książek.
Idąc do swojego ukochanego miejsca nadal odczuwałam wzrok tej kobiety, zawsze jej przeszkadzał mój ubiór. Moim zdaniem czarnego nigdy za wiele..
Schowała się w dziale z fantastyką, oczywiście nic nowego.. przeczytałam chyba wszystkie możliwe książki, które tam się znajdowały. Mruknęłam niezadowolona i zaczęłam się przechadzać po ogromnym dziale z poezją, wierszami i innym badziewiem, jedyny dział, którego nienawidziłam.
Moją uwagę skupiła gablota z porcelanowymi lalkami. Podeszłam i położyła dłoń na szybie, po paru minutach podziwiania tych pięknych laleczek, moim oczom ukazała się pewna postać..
Serce zabiło mi mocniej.
Oddech utkwił mi w gardle.
Krzyk stłumiłam w sobie.
Czy to ona..?
To nie możliwe.
Czułam palące gorąco w dłoń, odskoczyłam gwałtownie od szyby i patrzyłam przerażona na Lolitkę, ta zaś mi pomachała i zaśmiała się bezgłośnie.
Z ruchu jej warg wyczytała: "Wreszcie cię znalazłam".
O nie, o nie, o nie, o nie..
Upadłam potykając się o małą pufę, gdy wstałam poczułam ból w okolicach kości ogonowej.
Wybiegłam z biblioteki do parku, tam usiadłam pod drzewem załamana, podciągnęłam kolana pod brodę, w głowie miałam mętlik i nie wiedziałam co mam zrobić..
[Ktokolwiek?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz