Nie wiem dlaczego do niego zagadałem, ani nawet dlaczego obok niego teraz idę... Zawsze byłem nieśmiały i w sumie teraz też czuję się nieswojo jednak ten chłopak czymś mnie intrygował. Jego aura wręcz łapała za gardło i dusiła wszelkimi możliwymi spodobami, mogł być wyjątkowy albo bardzo niebezpieczny.
Odgarnąłem włosy i schowałem ręce do kieszeni, jak coś to ptrafię się bronić. Mam pistolet, mam nóż i jestem naprawdę zręczny.
- Ja...- zastanowiłem się chwilę.- Też mieszkam niedaleko centrum.
Nie wiem czy to był dobry krok to mówić ale chyba nic nie powinno się stać.
- No to możemy przejść się razem.- uśmiechnął się szeroko.
- Tak...- schowałem usta za wysoki kołnierz płaszcza. Dlaczego ja muszę być taki nieśmiały? Nie dość że wyglądam to jeszcze zachowuje się jak baba.- Ta kawiarenka w której pracujesz jest bardzo przyjemna.
- Owszem, smakowała ci czekolada?
- Tak.- zaśmiałem się cicho.- Ja lubię wszystko co czekoladowe.
- To musisz mieć dobrą przemianę materii bo nie wyglądasz na grubaska.
- Ćwiczę... Bieganie.- uśmiechnąłem się i przystanąłem, móże i można moją pracę nazwać bieganiem, biganiem za duszami na które przyszedł czas.- To tutaj, dzięki za spacerek.- wyjąłem klucze do klatki. Zadrżałem jak zawiał wiatr i nabrałem ochoty bycia w domu.- Miłego wieczoru Kaneki.
[Kaneki?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz