Od razu pokiwałem głową. Jemu z pewnością nie powinienem wchodzić na głowę. Ani dosłownie ani w przenośni.
-Dobry chłopiec...-powiedział z uśmiechem, ale bynajmniej nie był on miły.
Mój strach sięgną już swojej granicy. Czułem się bardzo zagrożony. Bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Nogi miałem jak z waty, nie mogłem już ustać i osunąłem się na kolana wprost w kałużę krwi. Białe spodnie szybko nasiąkły krwią przybierając kolor szkarłatu. Po moich policzkach popłynęły łzy strachu i upokorzenia. Spojrzałem na Ghula.
-M-muszę tylko znaleźć ty-tych Go-gołębi? Prawda?-zapytałem drżącym głosem.
-Tak, a gdy tylko dobrze się spiszesz pozwolę ci żyć.
-S-skąd wiesz, że nie spróbuje uciec by tego nie robić?-zapytałem go.
Miałem nadzieję, że nie przekroczyłem cienkiej granicy która decydowała o tym, czy przeżyję, czy umrę.
<Kaneki?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz