- Większego dziwadła nie było?- spojrzałem na kota który raczej przypominał szmacianą zabawkę.
- Ty też jesteś dziwadło i żyję z tobą.
- W sumie swój urok ma~.- zachichotałem i zacząłem smażyć naleśniki.- Bitej śmietany nie ma, ale jest cukier, dżem i czekolada.- uśmiechnąłem się szeroko.
- Może być.- dalej głaskał kota który słodko zaczął mruczeć. Tylko jak nazwać tego kociaka? I czy Puchaty go zaakceptuje?
- Co jutro porobimy?- nalałem kolejnego naleśnika na patelnie.
- Coś się wymyśli, gdzie zjemy, tu czy w salonie?
- W salonie~.- uśmiechnąłem się, i spojrzałem na Phantom'a.- Zrobisz herbaty?
- Jasne.- wstał z ciężkim bólem i podszedł do kuchenki. Oj taki się zamordowany i biedny wydawał, coś czuję że niedługo odegra się na moim tyłku.
- A może po kolacji wspólna kąpiel~?- zachichotałem i szturchnąłem go biodrem.
- Kusząca propozycja, widzę że nie możesz się ode mnie odpędzić.
- W końcu jesteś moim chłopakiem~.- nadąłem policzki i wyłożyłem ostatniego naleśnika na talerz.- A ty kochasz swojego koteczka~?
Mężczyzna powoli zerknął na kota siedzącego na stole.
- Mówiłem o sobie głupku!- jebłem go drewnianą łyżką po głowie.
[Phantom?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz