Westchnąłem. Przecież się unosił i to dzięki mnie! Gdyby nie zaczął się rzucać jak złowiona ryba, to by nie podszedł na dno.
- Starczy na dzisiaj. - rzekłem i pociągnąłem go w stronę brzegu. - Ale kiedyś i tak cię nauczę. - dopadł ziemi zdyszany i zaraz pognał wgłąb lądu - A ty gdzie?
- Daleko od wody. - wpadł do domku i zatrzasnął za sobą drzwi.
Uśmiechnąłem się pod nosem i poszedłem wolno w stronę chałupki. Na szczęście chłopak nie zabarykadował się w środku, więc mogłem spokojnie wejść do środka. Zastałem go w łóżku, schowanego pod stosem poduszek.
- Nadal cię widzę. - usiadłem na brzegu i uśmiechnąłem się - Musisz poćwiczyć nad kamuflażem.
- Zostaw mnie. - uderzył mnie poduszką - Chciałeś mnie zamordować i nie wybaczę ci tego.
- Ojojojo.. - wsunąłem się pod kołdrę i znalazłem się obok niego - Mogę sobie tutaj poleżeć?
- Jak musisz. - burknął i odwrócił się do mnie plecami.
Przysunąłem się do niego i przytuliłem. Wiedziałem, że panicznie boi się wody, ale bez przesady. Gdyby okazałby mi trochę więcej zaufania, to osiągnęlibyśmy więcej niż tylko bezwładne unoszenie się na wodzie.
- Will.. - mruknąłem i spojrzałem na niego -...mam pytanie. - mruknął coś. - Czy powinienem ściąć włosy..? - aż odwrócił się do mnie zdziwiony pytaniem. Pewnie myślał, że będę próbował go pocieszać, czy coś. - Bo mam takie wrażenie, że są za długie.. przeszkadza ci one?
- To twoje kłaki. - mruknął i położył głowę na poduszce.
- Ja się pytam, czy bardziej bym ci się podobał w krótkich czy w długich.. - zmarszczyłem czoło - ..taka ankieta, udziel mi odpowiedzi. W szpitalu Nizmi mi powiedziała, że wyglądam dziwnie. - pewnie teraz myśli coś w stylu "Phatuś, ty to zawsze przejmujesz się tylko sobą!" ale może jak go czymś zajmę, to mu trauma z dzisiaj szybciej minie.
<William?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz