Od Eleny cd. Joe'go i Airis

Nie spodziewałam się zobaczyć tu Joe'go. Moją pierwszą, mściwą, myślą było: Airis, przyszedł twój chłopak. Potem jednak doszłam do wniosku, że byłoby to bardzo dziecinne. Usiadłam sztywno na kanapie. Gdy spotkanie już się odbywało, nie wiedziałam, o czym chciałam z nią rozmawiać.

- Jak minęła ci powódź? -zapytałam w końcu po długiej chwili niezręcznego milczenia. Airis opowiedziała mi o ataku Syren. Postanowiłam pominąć moje wyczyny w tym czasie. 

- Najdziwniejszą rzeczą, a raczej osobą nie były Syreny tylko William. Ten mężczyzna był... No, dziwny -uśmiechnęła się.

- A jak się czuje Rachel? -W kuchni słychać było gwizd czajnika. Krew odpłynęła jej z twarzy, oczy zrobiły się jej, jak 5 złotych.

- Skąd o niej wiesz? -wysyczała.

- Nie mówiła ci? -Zmarszczyłam brwi. Mam wrażenie, jakby niewidzialna para oczu została nałożona na szare oczy mojej siostry. Skanowały mnie, jak rentgen: spokojnie i bez emocji. Dopiero teraz poczułam, jak muszą się czuć inni w moim towarzystwie. Do pokoju wszedł Joe z dwiema herbatami. Airis się otrząsnęła. Potem rozmowa potoczyła się normalnie, błahe tematy dały nam odpocząć od ciągłej walki.

***

Jeremiasz leżał obok mnie na podłodze. Przed nami znajdował się otwarty laptop ze stroną Demotywatorów. Przeglądaliśmy obrazki i rozmawialiśmy o różnych tematach. Chłopak ubrany był w białą koszulkę, czarne, dresowe spodnie i brązowe adidasy. Jego włosy, jak zwykle w nakładzie, starczały na wszystkie strony. Już miałam wstać zaparzyć kawę, gdy ktoś zapukał do drzwi.
- Policja! Proszę otworzyć -usłyszałam głos Joe'go.

<cd. Joe'go i Airis>