Zbliżałem się właśnie do stoiska mięsnego, znajdującego się na końcu sklepu, gdy zawołał mnie ten chłopiec, z którym dane mi było przed chwilą porozmawiać.
- - Proszę pana!- krzyknął - Mógłby mi
pan pomóc?- zaczął wymachiwać ręką w stronę górnej półki, na której leżały płatki śniadaniowe.- Prooooszę...- spojrzał na mnie wzrokiem, który skądś już znałem.. William taką robił, jak czegoś bardzo chciał.
- Czy nie możesz poprosić obsługi sklepu? - zauważyłem, a chłopcu mina zrzedła - Poza tym płatki są dość niezdrowe: jak będziesz żywił się tylko nimi, to na pewno nie urośniesz. - spochmurniał. - Ale oczywiście, bardzo proszę. - podszedłem do regałów i sięgnąłem po czekoladowe świństwo - Miłego dnia - włożyłem mu je do czerwonego koszyka i odszedłem zadowolony. Pomogłem właśnie innemu człowiekowi, Bóg mi to na pewno jakoś wynagrodzi.
Okazało się jednak, że moja karma musiała być z jakiegoś powodu ujemna, bo gdy doszedłem do stoiska zastała mnie bardzo smutna wiadomość: wszystkie kabanosy zostały wyprzedane. Moje serduszko czuło się, jakby ktoś je ciachnął tasakiem na pół. Nie zamierzałem jednak się poddawać - kilka ulic dalej jest sklep mięsny, tam muszą mieć kabanosy... muszą..
<Seisi?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz