Od Joe'go c.d. Nicole

Nicole nie miała zbyt przyjemnej przeszłości. To coś, co mamy wspólnego.
-Lubisz zwierzęta? - Zapytała się mnie.
Do głowy od razu wpadł mi obraz Freda. Jego z pewnością lubię, a co z resztą puszystych i tych mniej milutkich zwierzątek?
- Na pewno kocham Freda, wiesz, mojego zazdrosnego żółwia. - Przypomniałem ten istotny fakt z życia mojego pupila. - Myślę, jednak że inne zwierzęta też lubię.- Podrapałem się po głowie. - Na przykład czasami zdarzy mi się pracować z psami policyjnymi, są bardzo inteligentne i przyjacielskie, traktuje je w sumie, jak moich kumpli.- Uśmiechnąłem się szeroko. Dziewczyna dalej gładziła burego kota.
- Czyli lubisz zwierzęta. Czuję, że nie potrafiłbyś zabić żadnego z zimną krwią. - Podniosła się i posadziła szarego kocura na moich kolanach. Zdziwiony spojrzałem najpierw na nią, później na zwierzaka. Koleżka zwinął się w kłębek, a ja zacząłem go delikatnie głaskać. Zaraz usłyszałem głośne mruczenie.
- Zwierzęta są, jak dla mnie zbyt niewinne, by móc je zabić, tak po prostu. Ludzi także nie zabija się bez powodu, chyba, że w obronie własnej, albo jeśli morderca ma żółte papiery, bądź przez jakieś durne układy. Jeśli człowiek nie potrafi zabić od tak po prostu zwierzaka, to jest wtedy oznaką, jego wielkiego człowieczeństwa. - Nagle się speszyłem. Gadam, jakbym pozjadał wszystkie rozumy świata.
- Masz rację. - Nicole zgodziła się z moim wywodem. Aż dziwne. Mało ludzi myśli podobnie, jak ja. Spojrzałem na zegarek. Cholera, zaraz będę musiał lecieć do roboty.
- Nicole. - Spojrzałem na nią przepraszająco. - Będę musiał, już lecieć. Praca wzywa.
Zacząłem się powoli zbierać, gdy dziewczyna złapała mnie za ramię.
- Poczekaj.
[Nicole?]