- Ale mi nie o to chodziło.- zaśmiałem się.- Głodnemu chleb na myśli.
- Wcale nie.- mruknął.- uprzedzam po prostu na przyszłość.
- Jasne, jasne.- napiłem się herbaty.- Ale to nie znaczy że musisz być dla mnie nie miły.- naburmuszyłem się.
Żołnierz i Ofiara powinny żyć ze sobą w zgodzie bo inaczej ze współpracą będzie ciężko.
- Nie martw się, nie musisz być cały czas blisko mnie bo umiem utrzymać więź na odległość.
- Imponujące.- fuknęła Kurumi i wyciągnęła nogi jakbym miał zacząć ją masować czy coś. Niech sobie z tymi syrami do Koro idzie.- A na czym polega bycie Ofiarą?
- Na byciu.- parsknąłem.- Podczas walki Ofaira po prostu sobie stoi i znosi obrażenia. - Jakie obrażenia?!- Kurumi wstała.
- No normalne... Żołnierze walczą fizycznie i za pomocą magii. Ofiara przyjmuje na siebie obrażenia pochodzące z zaklęć. Myślicie że dlaczego nie miałem Ofiary? Nie mogłem żadnej silnej znaleźć, a jakoś muszę funkcjonować.
[Koro?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz