Zamurowało mnie jak zawsze na wspomnienie domu. O ile mogłam to nazwać
domem.
- No więc... zwiałam z domu. Nie za bardzo mi opowiadało
mi... życie tam. No i prowadziłam wędrowny tryb życia.- przeskoczyłam
przez leżący na ziemi. spróchniały, pień - Głównie wędrowałam przez
lodowe pustkowie i tam za... zamroziłam Pepe. A ty?
Pepe ułożył się na mych rękach i mruczał.
- W sumie to ja też... zwiałem z domu. Ale... jak to ,,zamroziłaś" kota?
- No za bardzo nie kontrolowałam swoich mocy. I teraz ja się np. zdenerwuje, to jego futerko porasta szron.
Kot wyrwał się z mych rąk i pobiegł do mostku. Gdzie zaczął machać łapką
w wodzie. A na jego futerku znów pojawił się szron.- O lub jak poluje.-
mruknęłam. - Tylko co on tam zobaczył. - Chłopak ożywił się i podbiegł do
rzeczki. Wydał z siebie krótki krzyk i ukląkł. Podeszłam do niego i
zobaczyłam małą rybkę. Wzięłam kota na ręce, a Phantom wziął rybkę do
słoika.- To twoja... ryba?- zapytałam zdziwiona
- Tak. Nie wydaje mi się, że to coś dziwnego...
- A mnie się to wydaje bardzo dziwne.
<Phantom?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz