Od Nicole cd. Joe'go

No, nareszcie sobie poszedł! Jaka ulga.
- Jasne, wpadnę, czemu nie? - uśmiechnęłam się. W sumie... Też jestem głodna, więc miło by było. Joe też się uśmiechnął.
- To chodźmy. - powiedział i ruszyliśmy do niego. Serio, bardzo miły był. Mało która osoba spotkana na ulicy jest tak przyjaźnie nastawiona. Ale dobrze, że trafiłam na miłego policjanta, a nie takiego, co nic nie mówi, tylko pytania zadaje i nawet się nie uśmiecha. Nienawidzę takich ludzi. I innych stworzeń też. Nieważne.
Zanim się obejrzałam, byliśmy już pod drzwiami jego mieszkania. Joe wyjął klucz i otworzył drzwi, gestem zapraszając mnie do środka. Uśmiechnęłam się na to i weszłam. Rozejrzałam się po domu.
- Ładne mieszkanko. - uśmiechnęłam się lekko. Naprawdę mi się podobało. Równie dobrze mógłby mieszkać w małym, brudnym i ciasnym mieszkanku, ale tak nie było. Chyba dobrze mu się żyło. Ale ja nie oceniam. W między czasie Joe chyba poszedł przygotowywać śniadanie. Poszłam więc tam, gdzie była kuchnia.
- Pomóc? - spytałam z delikatnym uśmiechem. Czemu ja się tak często uśmiecham?

<Joe?>