Pokręciłem głową.
- Myślę, że powinieneś sam przespać się w łóżku, musisz wypoczywać intensywniej bo jesteś ranny. Ja zostanę tutaj, z watahą. - wydawał się oburzony tym komunikatem.
- Nad watahą będzie czuwał Tsu! - rzekł krzyżując ręce na piersi - A co jeśli ja będę spał i jakiś pająk zakradnie się przez okno, co? Kto mnie wtedy obroni?
- Nie przesadzasz trochę? - uniosłem brew - Nie jesteś bezbronnym dzieckiem.. Williamie.. - chłopak właśnie chwycił moją rękę i zaczął się o nią namiętne ocierać - Nie przy wszystkich..
- Rozumiem! - odrzekł obrażony - Wstydzisz się naszej miłości!
- Willusiu ty mój kochany, nie fochajmy się znowu na siebie z tej samej przyczyny; ja po prostu muszę dbać.. ekwh,,.. o prestiż. O, to dobre słowo, dlatego zostanę z watahą, a ty będziesz spał w łóżku bo tam będzie ci wygodniej i nic ci się nie stanie. Rozumiesz?
- Prestiż jest ważniejszy ode mnie..? - spytał zasmucony, a ja przewróciłem oczami i poczochrałem mu włosy.
- Jasne, że nie. - uśmiechnąłem się - Ale nie chcę spać wygodnie w łóżku, podczas gdy reszta będzie musiała leżeć na ziemi. Łączę się z nimi w bólu.
- Ja też mogę - zaoferował się mój partner - Położę się obok ciebie i będzie git!
- Ale ty jesteś ranny i chcę abyś spał wygodnie.. - zmarszczyłem czoło.
<William?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz